Abc/Story: Reformat ne bujqesi qe lane shqiptaret pa buke
active
Abc/Story: Reformat ne bujqesi qe lane shqiptaret pa buke
active
Abc/Story: Sigurimi i Shtetit, e vërteta e vrasjeve e rrëmbimeve jashtë vendit
active
Abc/Story: Dashuritë fatale të Bllokut
Abc/Story: Dashuritë fatale të Bllokut
Abc/Story: Dashuritë fatale të Bllokut
active
Abc/Story: Historia e shtepive publike qe Ahmet Zogu hapi ne vitin 1922
Në fillim shekullin e XX, të gjithë të huajt që hynin në Tiranë, [...]
Në fillim shekullin e XX, të gjithë të huajt që hynin në Tiranë, priteshin në mënyrë ceremoniale nga një grup çingiesh. Të shfaqura si një rudiment oriental, të veshura me brekushe dhe me këmbët zbathur ose të futura në ca nallane druri, prej kohësh ato kishin shoqëruar bejlerët, duke kërcyer e kryer shërbime të tjera.
Për shkak të këtij profesioni, ato kishin edhe vlerën e të vetmit grupim shoqëror që merrte përsipër argëtimin e atyre që kishin mundësi ta blinin.
Argëtimi vazhdonte edhe gjatë gjithë natës. Kundrejt një pagese më të arsyeshme, çingiet duhet të shuanin edhe epshet mashkullore të tregtarëve dhe banorëve të tjerë të zonës.
Më së shumti kjo ishte panorama përgjithësuese e Tiranës së kësaj epoke. Por, mbërritja, në shkurt të vitit 1920, e qeverisë së kongresit të Lushnjës dhe caktimi i Tiranës si kryeqytet, do të kërcënonte gjithçka që shkonte sipas së vjetrës.
Për herë të parë çingiet do të ndesheshin me rregullat e shtetit, me kufizimet, me gjobat, dhe, sipas rastit, edhe me mbylljen në birucat e policisë, ndërkohë që argëtimi i shfrenuar, sidomos prostitucioni, do të kontrolloheshin me anë të ligjeve të rrepta.
Një ndër problemet me të cilat qeveria e re e shqiptarëve do të merrej gjatë do të ishte pikërisht disiplinimi i mënyrës së jetesës në lagjet e romëve, një prej të cilave, ajo e Tabakëve, gjendej pothuaj në qendër të Tiranës, madje përballë disa institucioneve kryesore të shtetit.
Por kjo iniciativë do të kërkonte edhe kohë edhe këmbëngulje, pasi gjithçka vendosej kundër. Klientë të çingieve ishin jo vetëm tregtarët më të pasur të qytetit, por edhe zyrtarët e kategorive të ndryshme bashkë me policët apo xhandarët.
Në fakt, në raportet e kohës, hapësirën e shqetësimit më të madh e zinin informacionet që bënin fjalë për shtimin e të infektuarve me sëmundje seksualisht të transmetueshme, njohur si sëmundje veneriane. Gishti i akuzës u drejtohej pikërisht çingieve që prostituonin pa asnjë masë mbrojtëse dhe pa asnjë lloj higjene në lagjet e fëlliqura të romëve. Institucionet e reja nisën ti shihnin ato si shkaku kryesor i përhapjes së infeksionit.
Dhe në fakt, krahas malarias, që vazhdonte tu merrte jetën shqiptarëve, sëmundjet veneriane zinin një peshë të konsiderueshme në statistikat e kohës.
Pikërisht problemi i përhapjes së sëmundjeve seksualisht të transmetueshme, sidomos për shkak të prostitucionit në lagjet e romëve, detyron ministrin e Brendshëm të kohës, Ahmet Zogu, të ndërmerrte një iniciativë të guximshme: Në Shqipërinë e këtij kërcënimi prostitucioni duhej legalizuar.
Me synimin për të realizuar një përshtatje më të arrirë, ministri i Brendshëm, Ahmet Zogu, zgjedh një rregullore të ish-Perandorisë Austro-Hungareze të sapo shpërbërë, që rregullonte kurvërinë në rrethinat e Sarajevës - një qyteti me shumicë myslimane në Bosnje, që në këtë periudhë ishte bërë i famshëm për shthurjen seksuale, sidomos për homoseksualitetin.
Rregullorja mbi rregullimin e Kurvërisë në Rrethinat e Sarajevës, me 26 pika, që Zogu aplikoi në Shqipëri, dhe që niste me përcaktimin konceptual të prostitucionit, përmbante kushte serioze të pranimit. Femrat paralajmëroheshin për të këqijat e zanatit... e të tjera.
Sipas rregullores, vajzat duhet të mbështilleshin në shtëpi të përgjithshme, apo bordello dhe duhet të regjistroheshin në polici. Ndërsa udhëzimet për vizitat periodike mjekësore janë më të hollësishme. Femrat duhet të shkonin në mënyrë taksative dy herë në javë për vizitë te një mjek i quajtur “qeveritar” firma e të cilit në kartelat e personalizuara lejonte apo ndërpriste aktivitetin e tyre.
Legalizimi i prostitucionit parashikonte rregulla të rrepta edhe për pronarët e shtëpive publike, të drejtat dhe kufizimet e pushtetit të tyre, ndarjen e fitimit etj. Po kështu, në rregullore përcaktohehshin edhe kushtet higjienike që shtëpitë publike duhet të përmbushnin me qëllim që të nisnin veprimtarinë...
Historia e plotë e lulëzimit dhe venitjes së shtëpive publike në Shqipërinë e viteve 1922-1990 u transmetua mbrëmjen e sotme në dokumentarin premierë në orën 23:00 në televizionin ABC. /abcnews.al/….
Për shkak të këtij profesioni, ato kishin edhe vlerën e të vetmit grupim shoqëror që merrte përsipër argëtimin e atyre që kishin mundësi ta blinin.
Argëtimi vazhdonte edhe gjatë gjithë natës. Kundrejt një pagese më të arsyeshme, çingiet duhet të shuanin edhe epshet mashkullore të tregtarëve dhe banorëve të tjerë të zonës.
Më së shumti kjo ishte panorama përgjithësuese e Tiranës së kësaj epoke. Por, mbërritja, në shkurt të vitit 1920, e qeverisë së kongresit të Lushnjës dhe caktimi i Tiranës si kryeqytet, do të kërcënonte gjithçka që shkonte sipas së vjetrës.
Për herë të parë çingiet do të ndesheshin me rregullat e shtetit, me kufizimet, me gjobat, dhe, sipas rastit, edhe me mbylljen në birucat e policisë, ndërkohë që argëtimi i shfrenuar, sidomos prostitucioni, do të kontrolloheshin me anë të ligjeve të rrepta.
Një ndër problemet me të cilat qeveria e re e shqiptarëve do të merrej gjatë do të ishte pikërisht disiplinimi i mënyrës së jetesës në lagjet e romëve, një prej të cilave, ajo e Tabakëve, gjendej pothuaj në qendër të Tiranës, madje përballë disa institucioneve kryesore të shtetit.
Por kjo iniciativë do të kërkonte edhe kohë edhe këmbëngulje, pasi gjithçka vendosej kundër. Klientë të çingieve ishin jo vetëm tregtarët më të pasur të qytetit, por edhe zyrtarët e kategorive të ndryshme bashkë me policët apo xhandarët.
Në fakt, në raportet e kohës, hapësirën e shqetësimit më të madh e zinin informacionet që bënin fjalë për shtimin e të infektuarve me sëmundje seksualisht të transmetueshme, njohur si sëmundje veneriane. Gishti i akuzës u drejtohej pikërisht çingieve që prostituonin pa asnjë masë mbrojtëse dhe pa asnjë lloj higjene në lagjet e fëlliqura të romëve. Institucionet e reja nisën ti shihnin ato si shkaku kryesor i përhapjes së infeksionit.
Dhe në fakt, krahas malarias, që vazhdonte tu merrte jetën shqiptarëve, sëmundjet veneriane zinin një peshë të konsiderueshme në statistikat e kohës.
Pikërisht problemi i përhapjes së sëmundjeve seksualisht të transmetueshme, sidomos për shkak të prostitucionit në lagjet e romëve, detyron ministrin e Brendshëm të kohës, Ahmet Zogu, të ndërmerrte një iniciativë të guximshme: Në Shqipërinë e këtij kërcënimi prostitucioni duhej legalizuar.
Me synimin për të realizuar një përshtatje më të arrirë, ministri i Brendshëm, Ahmet Zogu, zgjedh një rregullore të ish-Perandorisë Austro-Hungareze të sapo shpërbërë, që rregullonte kurvërinë në rrethinat e Sarajevës - një qyteti me shumicë myslimane në Bosnje, që në këtë periudhë ishte bërë i famshëm për shthurjen seksuale, sidomos për homoseksualitetin.
Rregullorja mbi rregullimin e Kurvërisë në Rrethinat e Sarajevës, me 26 pika, që Zogu aplikoi në Shqipëri, dhe që niste me përcaktimin konceptual të prostitucionit, përmbante kushte serioze të pranimit. Femrat paralajmëroheshin për të këqijat e zanatit... e të tjera.
Sipas rregullores, vajzat duhet të mbështilleshin në shtëpi të përgjithshme, apo bordello dhe duhet të regjistroheshin në polici. Ndërsa udhëzimet për vizitat periodike mjekësore janë më të hollësishme. Femrat duhet të shkonin në mënyrë taksative dy herë në javë për vizitë te një mjek i quajtur “qeveritar” firma e të cilit në kartelat e personalizuara lejonte apo ndërpriste aktivitetin e tyre.
Legalizimi i prostitucionit parashikonte rregulla të rrepta edhe për pronarët e shtëpive publike, të drejtat dhe kufizimet e pushtetit të tyre, ndarjen e fitimit etj. Po kështu, në rregullore përcaktohehshin edhe kushtet higjienike që shtëpitë publike duhet të përmbushnin me qëllim që të nisnin veprimtarinë...
Historia e plotë e lulëzimit dhe venitjes së shtëpive publike në Shqipërinë e viteve 1922-1990 u transmetua mbrëmjen e sotme në dokumentarin premierë në orën 23:00 në televizionin ABC. /abcnews.al/….
active
Abc/Story: “Dueli i heshtur” dhe deshmitari qe nuk mberriti ne gjyqin e Hages | ABC Story
active
Ekzekutoret me pagese, cilet jane dhe si funksionojne| ABC Story
active
Abc/Story: Beteja e fundit per historine e Skenderbeut | ABC Story
active
Kodiket e shenjte te Beratit, si u ruajten nga grabitja naziste me 1943 | ABC Story
active
Kodiket e shenjte te Beratit, si u ruajten nga grabitja naziste me 1943 | ABC Story
active
Abc/Story: Hebrenjte, dokumentet qe vertetojne shpetimin | ABC Story
Shumëkush ka dëgjuar, ka marrë informacion, apo e ka të qartë faktin [...]
Shumëkush ka dëgjuar, ka marrë informacion, apo e ka të qartë faktin se populli dhe autoritetet shtetërore shqiptare i mbrojtën dhe shpëtuan hebrenjtë nga shfarosja gjatë viteve të Luftës së Dytë Botërore.
Por si ndodhi e gjithë kjo?
Emisioni Abc/Story mbrëmjen e sotme në orën 22:30, publikoi serinë e dytë për këtë histori me një numër të konsiderueshëm dokumentesh të panjohura që vërtetojnë këmbënguljen deri në rrezikim të gjithë faktorit shqiptar për të shpëtuar hebrenjtë.
Janë dokumente të administratave shtetërore të kohës së luftës, shumica në gjuhën shqipe dhe italiane, që u publikuan për herë të parë dhe që ndërtojnë në mënyrën më të besueshme këtë histori.
Autoritetet shqiptare, pa asnjë ngjashmëri me ato të ndonjë shteti Europian të kohës, vërtetojnë njëkohësisht edhe bindjet e atyre që i kanë hartuar. Janë policë e xhandarë që dalin kundër dëshirave dhe kërkesave dhe urdhrave të autoriteteve okupatore, që shkruajnë se hebrenjtë duhen ndihmuar, pasi ata janë larg vataneve të tyre, janë në hall e nevojë etj.
Të njëjtat dokumente vërtetojnë se edhe faktorët politikë, që në këtë kohë ishin në luftë për pushtet, që përndiqnin dhe vrisnin njëri-tjetrin, përballë fatit të hebrenjve kanë pasur ca marrëveshje të heshtura për ti ruajtur dhe mbrojtur, duke shkruar, të gjithë së bashku, kush më tepër e kush më pak, një histori që na nderon./ Abcnews.al….
Por si ndodhi e gjithë kjo?
Emisioni Abc/Story mbrëmjen e sotme në orën 22:30, publikoi serinë e dytë për këtë histori me një numër të konsiderueshëm dokumentesh të panjohura që vërtetojnë këmbënguljen deri në rrezikim të gjithë faktorit shqiptar për të shpëtuar hebrenjtë.
Janë dokumente të administratave shtetërore të kohës së luftës, shumica në gjuhën shqipe dhe italiane, që u publikuan për herë të parë dhe që ndërtojnë në mënyrën më të besueshme këtë histori.
Autoritetet shqiptare, pa asnjë ngjashmëri me ato të ndonjë shteti Europian të kohës, vërtetojnë njëkohësisht edhe bindjet e atyre që i kanë hartuar. Janë policë e xhandarë që dalin kundër dëshirave dhe kërkesave dhe urdhrave të autoriteteve okupatore, që shkruajnë se hebrenjtë duhen ndihmuar, pasi ata janë larg vataneve të tyre, janë në hall e nevojë etj.
Të njëjtat dokumente vërtetojnë se edhe faktorët politikë, që në këtë kohë ishin në luftë për pushtet, që përndiqnin dhe vrisnin njëri-tjetrin, përballë fatit të hebrenjve kanë pasur ca marrëveshje të heshtura për ti ruajtur dhe mbrojtur, duke shkruar, të gjithë së bashku, kush më tepër e kush më pak, një histori që na nderon./ Abcnews.al….
active
Shqiptaret, si rrezikuan per shpetimin e hebrenjve gjate Luftes II Boterore| ABC Story
active
Abc Story: Tef Palushi, babai i barcaletave | ABC Story
active
Kush po e tradhton gjuhen shqipe| ABC Story
Shqiptarëve ju ka kushtuar shtrenjtë te ruajnë gjuhën e tyre. Kur u [...]
Shqiptarëve ju ka kushtuar shtrenjtë te ruajnë gjuhën e tyre. Kur u hap shkolla e parë shqipe në 1887 ne Shqipëri kishte rreth 2,800 shkolla të huaja nga të cilat gjysmat ishin greke, 1200 turke dhe pjesa tjetër vllehe, bullgare.
Falë filozofëve dhe gjuhëtarëve gjermanë filluar nga shekulli i 18-të, shqipja u vlerësua jo vetëm si një nga gjuhët më të vjetra të trungut indo-europiane dhe më tej do të vërtetonin se ajo është pasardhëse e gjuhës ilirë. Por vitet e fundit po vihet re se lufta ndaj gjuhës shqipe nuk po bëhet më me thika dhe helm po me anë të shkencës.
Falë edhe gjuhëtarëve shqiptarë po trumbetohet me të madhe se gjuha shqipe i ka pothuaj të gjithë fjalët të huazuara nga gjuhë të tjera.
Po kështu, falë heshtjes së akademisë shqiptare gjuhëtarë të ndryshëm janë duke goditur të gjitha vlerësimet e gjuhëtarëve gjermanë. Ndërkohë teoritë e reja që e vendosin gjuhën shqipe në vendin që meriton injorohen. Abc Story sjell një panoramë të plotë të problemeve të shqipes pse ajo është një gjuhë që po tradhtohet nga shkencëtarët shqiptarë.….
Falë filozofëve dhe gjuhëtarëve gjermanë filluar nga shekulli i 18-të, shqipja u vlerësua jo vetëm si një nga gjuhët më të vjetra të trungut indo-europiane dhe më tej do të vërtetonin se ajo është pasardhëse e gjuhës ilirë. Por vitet e fundit po vihet re se lufta ndaj gjuhës shqipe nuk po bëhet më me thika dhe helm po me anë të shkencës.
Falë edhe gjuhëtarëve shqiptarë po trumbetohet me të madhe se gjuha shqipe i ka pothuaj të gjithë fjalët të huazuara nga gjuhë të tjera.
Po kështu, falë heshtjes së akademisë shqiptare gjuhëtarë të ndryshëm janë duke goditur të gjitha vlerësimet e gjuhëtarëve gjermanë. Ndërkohë teoritë e reja që e vendosin gjuhën shqipe në vendin që meriton injorohen. Abc Story sjell një panoramë të plotë të problemeve të shqipes pse ajo është një gjuhë që po tradhtohet nga shkencëtarët shqiptarë.….
active
Pakti detar me Greqine, si e "privatizoi" politika per t'ia shitur popullit si arritje| ABC Story
active
Miku kroat i shqiptareve, si e vrane serbet albanologun Milan Shuflaj | ABC Story
active
Vrasja greke e Gjeneralit Telini qe shihte shqiptaret deri ne Janine e Çameri| ABC Story
Më 27 gusht të vitit 1923, në rrugën që bashkon qytetin e Janinës me [...]
Më 27 gusht të vitit 1923, në rrugën që bashkon qytetin e Janinës me Kakavijën, 10 kilometër pranë kufirit, njerëz të panjohur vranë në një pritë të organizuar Gjeneralin italian Enriko Telini, kryetarin e Komisionit të Lidhjes së Kombeve, të ngarkuar për delimitimin e vijës së kufirit tokësor mes Shqipërisë dhe Greqisë.
Vrasësit, që kishin bllokuar rrugën me anën e një peme, duke përdorur armë të prodhimit gjerman, ekzekutuan të gjithë sa ndodheshin në makinë, shoferin, një mjek, adjutantin e Gjeneralit, përfshirë edhe përkthyesin shqiptar.
Ekzekutimi i gjeneral Enriko Telinit dhe i gjithë stafit të tij futi në lojë një personazh të paparashikueshëm – Kryeministrin italian Benito Musolini.….
Vrasësit, që kishin bllokuar rrugën me anën e një peme, duke përdorur armë të prodhimit gjerman, ekzekutuan të gjithë sa ndodheshin në makinë, shoferin, një mjek, adjutantin e Gjeneralit, përfshirë edhe përkthyesin shqiptar.
Ekzekutimi i gjeneral Enriko Telinit dhe i gjithë stafit të tij futi në lojë një personazh të paparashikueshëm – Kryeministrin italian Benito Musolini.….
active
Ali Spahia, mjeku qe nuk e njollosi kurre bluzen e bardhe
Në vijim do të jetë emisioni ABC Story që këtë radhë vjen me një [...]
Në vijim do të jetë emisioni ABC Story që këtë radhë vjen me një dokumentar të gazetares Luljeta Progni kushtuar Ali Spahisë, një mjeku brilant dhe më tej një politikani që la gjurmë në historinë e pluralizmit shqiptar.
Është një dokumentar i ndërtuar përmes dëshmive të atyre që e njohën nga afër, dëshmi që formësojnë jo vetëm profilin e një mjeku nga më të mirët e të gjitha kohërave por edhe atë të një humanisti të papërsëritshëm.….
Është një dokumentar i ndërtuar përmes dëshmive të atyre që e njohën nga afër, dëshmi që formësojnë jo vetëm profilin e një mjeku nga më të mirët e të gjitha kohërave por edhe atë të një humanisti të papërsëritshëm.….
active
RENEA, operacionet e deshtuara dhe ekzekutimet e dyshimta ne Tirane, Durres e Shkoder | ABC Story
Në vijim emisioni Abc/Story i gazetarit Ferdinand Dervishi sjell një [...]
Në vijim emisioni Abc/Story i gazetarit Ferdinand Dervishi sjell një histori të plotë të rasteve të pengmarrjeve që kanë kërkuar ndërhyrjen e forcave speciale RENEA, dështimet dhe sukseset e tyre.
Nisur nga rasti i fundit i ekzekutimit të një qytetari në Elbasan, dokumentari ngre pikëpyetjen: A ka ardhur koha që forcat speciale të policisë të ruajnë jo vetëm jetën e pengjeve por edhe atë të pengmarrësve? Dhe më tej, a duhet të ndërhyjë politika në raste të ngjashme?….
Nisur nga rasti i fundit i ekzekutimit të një qytetari në Elbasan, dokumentari ngre pikëpyetjen: A ka ardhur koha që forcat speciale të policisë të ruajnë jo vetëm jetën e pengjeve por edhe atë të pengmarrësve? Dhe më tej, a duhet të ndërhyjë politika në raste të ngjashme?….
active
Enver Hoxha, si ja merrte kenges “Per ty atdhe” pasi vriste shoket e afert | ABC Story
Gjatë periudhës së komunizmit shqiptarëve, përmes propagandës, ju dha [...]
Gjatë periudhës së komunizmit shqiptarëve, përmes propagandës, ju dha për konsum një udhëheqës madhështor, babaxhan, i dashur me popullin e të tjera.
Por kush ishte Enver Hoxha përtej kësaj fasade?
Ndërtuar përmes rrëfimeve apo shënimeve të disa personazheve që e njohën nga afër, seria e re e emisionit Abc/Story, që u shfaq premierë mbrëmjen e së shtunës tregoi një profil krejt të panjohur për Enver Hoxhën.
Zemërak, katil, deri në shtatë breza me të gjithë ata që i konsideronte armiq, i paduruar, mosbesues, dhe tmerrësisht i lodhshëm për sekretarët dhe stafin e tij në Komitetin Qendror të Partisë, Enver Hoxha ishte konvertuar në një personazh të frikshëm.
Të frikshëm e kishin bërë lufta e egër me të gjithë ata që i kishte konsideruar kundërshtarë të regjimit të tij, pushkatimet, burgosjet dhe internimet masive, porse lufta periodike brenda Partisë, eleminimet një pas një të bashkëpunëtorëve dhe kolegëve të afërt të kohës së luftës, e kishin shndërruar në një demon.
Një demon, që sipas njerëzve që e njohën nga afër, niste të këndonte këngën e Mentor Xhemalit “Për ty atdhe”, sa herë dëgjonte gjykatësin të shqiptonte dënimin me vdekje të ish-miqve e ish-kolegëve të tij.
Pikërisht një profil sa më të përafërt të Enver Hoxhës që nuk kemi njohur mëton të ndërtojë edhe kjo seri, që vendoset në fund të këtij cikli dokumentarësh.
N.D./abcnews.al….
Por kush ishte Enver Hoxha përtej kësaj fasade?
Ndërtuar përmes rrëfimeve apo shënimeve të disa personazheve që e njohën nga afër, seria e re e emisionit Abc/Story, që u shfaq premierë mbrëmjen e së shtunës tregoi një profil krejt të panjohur për Enver Hoxhën.
Zemërak, katil, deri në shtatë breza me të gjithë ata që i konsideronte armiq, i paduruar, mosbesues, dhe tmerrësisht i lodhshëm për sekretarët dhe stafin e tij në Komitetin Qendror të Partisë, Enver Hoxha ishte konvertuar në një personazh të frikshëm.
Të frikshëm e kishin bërë lufta e egër me të gjithë ata që i kishte konsideruar kundërshtarë të regjimit të tij, pushkatimet, burgosjet dhe internimet masive, porse lufta periodike brenda Partisë, eleminimet një pas një të bashkëpunëtorëve dhe kolegëve të afërt të kohës së luftës, e kishin shndërruar në një demon.
Një demon, që sipas njerëzve që e njohën nga afër, niste të këndonte këngën e Mentor Xhemalit “Për ty atdhe”, sa herë dëgjonte gjykatësin të shqiptonte dënimin me vdekje të ish-miqve e ish-kolegëve të tij.
Pikërisht një profil sa më të përafërt të Enver Hoxhës që nuk kemi njohur mëton të ndërtojë edhe kjo seri, që vendoset në fund të këtij cikli dokumentarësh.
N.D./abcnews.al….
active
Enver Hoxha, si i zhduku te gjithe themeluesit e Partise Komuniste | ABC Story
Gjatë regjimit komunist, për dekada me radhë shqiptarët do të [...]
Gjatë regjimit komunist, për dekada me radhë shqiptarët do të bombardoheshin nga propaganda me të njëjtin refren informativ, që thoshte se Enver Hoxha ishte themeluesi i Partisë Komuniste Shqiptare. Ishte ai personazhi që do të merrte të gjitha meritat, dekoratat, dedikimet..
Për këtë lavdi të Enver Hoxhës fatosa e pionierë do të recitonin vargje, poetët do të shkruanin poezi, shkrimtarët tregime e romane, populli do të këndonte këngë, artistët do të luanin filma, opera, balet e të tjera...
Por sa meritë kishte Enver Hoxha në lëvizjen komuniste shqiptare dhe më tej në themelimin e Partisë?
Si arriti të ngjitej në krye të kësaj partie dhe përse themeluesit u vranë, u mbyllën burgjeve apo u lanë në harresë?
Pikërisht historinë e ngjitjes së Enver Hoxhës në krye të Partisë Komuniste dhe më tej të privatizimit të saj me qëllim grumbullimin e gjithë pushtetit, trajton dokumentari i gazetarit Ferdinand Dervishi, në emisionin Abc/Story.
I bazuar i gjithi në dëshmi serioze, dokumentari sjell një tjetër profil të Enver Hoxhës, krejt larg atij të trumbetuar nga historiografia komuniste.
Tepër i aftë për tu mbështetur pas njerëzve të duhur, në vitin 1941, Enver Hoxha i futet tregtisë fitimprurëse të duhanit dhe cigareve duke mbushur xhepat me të holla në kohë rekord.
Njëkohësisht, duke parë se nga po frynte era, përmes kësaj pasurie, bën për vete Kryetarin e Grupit Komunist të Korçës, nga ku nis rrugëtimi për të kaluar në krye të Partisë Komuniste që do të themelohej në fund të të njëjtit vit. /abcnews.al….
Për këtë lavdi të Enver Hoxhës fatosa e pionierë do të recitonin vargje, poetët do të shkruanin poezi, shkrimtarët tregime e romane, populli do të këndonte këngë, artistët do të luanin filma, opera, balet e të tjera...
Por sa meritë kishte Enver Hoxha në lëvizjen komuniste shqiptare dhe më tej në themelimin e Partisë?
Si arriti të ngjitej në krye të kësaj partie dhe përse themeluesit u vranë, u mbyllën burgjeve apo u lanë në harresë?
Pikërisht historinë e ngjitjes së Enver Hoxhës në krye të Partisë Komuniste dhe më tej të privatizimit të saj me qëllim grumbullimin e gjithë pushtetit, trajton dokumentari i gazetarit Ferdinand Dervishi, në emisionin Abc/Story.
I bazuar i gjithi në dëshmi serioze, dokumentari sjell një tjetër profil të Enver Hoxhës, krejt larg atij të trumbetuar nga historiografia komuniste.
Tepër i aftë për tu mbështetur pas njerëzve të duhur, në vitin 1941, Enver Hoxha i futet tregtisë fitimprurëse të duhanit dhe cigareve duke mbushur xhepat me të holla në kohë rekord.
Njëkohësisht, duke parë se nga po frynte era, përmes kësaj pasurie, bën për vete Kryetarin e Grupit Komunist të Korçës, nga ku nis rrugëtimi për të kaluar në krye të Partisë Komuniste që do të themelohej në fund të të njëjtit vit. /abcnews.al….
active
Enver Hoxha, si i vrau miqtë që i njihnin zullumet e rinisë | ABC Story
Pasi mbërrin në majë të pushtetit Enver Hoxha nuk do të kujdesej vetëm [...]
Pasi mbërrin në majë të pushtetit Enver Hoxha nuk do të kujdesej vetëm të dërgonte në plumb apo në burg bashkëpunëtorët e fashistëve apo edhe kundërshtarët e tjerë.
Situata ishte e përshtatshme për të qëruar edhe një numër të madh njerëzish që njihnin të shkuarën e tij aspak të lavdishme, që njihnin bëmat e tij në Korçë apo Tiranë, qoftë në Francë e Belgjikë.
Mes turmës-popull nuk duhet të mbetej asnjë opinionbërës negativ që mund ti dëmtonte imazhin dhe pushtetin. Figura e njeriut që do ti mbushte mendjen pothuaj gjithë popullit, se jo vetëm kishte themeluar Partisë Komuniste Shqiptare, por edhe kishte udhëhequr Luftën kundër fashizmit, duhet të pastrohej nga çdo lloj ndotjeje apo përbaltjeje.
Nga ana tjetër, lista e gjatë e atyre që duhet të heshtnin, me hir, me pahir, apo përgjithmonë, ishte tepër e gjatë, sa duket në përpjesëtim të drejtë me paturpësitë, mëkatet e aventurat e rinisë së Enver Hoxhës.
Ishin miqtë e tij të qejfeve e ahengjeve, që dinin shumë dhe që mund të flisnin, kishte njerëz që nuk e kishin begenisur dhe ndihmuar në ditë të keqe, por kishte edhe disa të tjerë që fati e kishte sjellë të njihnin ndonjë të fshehtë të hidhur të jetës së tij.
Qysh në fillim Enver Hoxha vendoset para një sprove të vështirë.
Ai duhet të vendoste për jetën ose vdekjen e kunatit të vet, Bahri Omari, i cili akuzohej si bashkëpunëtor i fashistëve për shkak se kishte pranuar postin e Ministrit të Jashtëm, për pak muaj, në vitin 1944, në një qeveri të konsideruar kuislinge.
Vetë Bahriu kishte besim te zemërgjerësia e kunatit, sidomos për faktin se kishte qenë një nga mirëbërësit më të mëdhenj të tij.
Ai e kishte mbajtur në shtëpi, në Bari të Italisë dhe më pas në Tiranë, ai e kishte njohur me një numër politikanësh nga më të zëshmit e kohës, e kishte mbajtur me të holla, e kishte fshehur kur kërkonin ta arrestonin e të tjera.
Por Enver Hoxha nuk e fal.
Të vërtetat e vendimit të Enver Hoxhës për të pushkatuar kunatin e vet dhe më tej edhe një numër të madh mirëbërësish, bashkënxënësish e bashkëstudentësh që e kishin njohur diktatorin sidomos gjatë kohës së rinisë, do të sjellë pjesa e dytë e dokumentarit të ciklit Abc/Story të gazetarit Ferdinand Dervishi.….
Situata ishte e përshtatshme për të qëruar edhe një numër të madh njerëzish që njihnin të shkuarën e tij aspak të lavdishme, që njihnin bëmat e tij në Korçë apo Tiranë, qoftë në Francë e Belgjikë.
Mes turmës-popull nuk duhet të mbetej asnjë opinionbërës negativ që mund ti dëmtonte imazhin dhe pushtetin. Figura e njeriut që do ti mbushte mendjen pothuaj gjithë popullit, se jo vetëm kishte themeluar Partisë Komuniste Shqiptare, por edhe kishte udhëhequr Luftën kundër fashizmit, duhet të pastrohej nga çdo lloj ndotjeje apo përbaltjeje.
Nga ana tjetër, lista e gjatë e atyre që duhet të heshtnin, me hir, me pahir, apo përgjithmonë, ishte tepër e gjatë, sa duket në përpjesëtim të drejtë me paturpësitë, mëkatet e aventurat e rinisë së Enver Hoxhës.
Ishin miqtë e tij të qejfeve e ahengjeve, që dinin shumë dhe që mund të flisnin, kishte njerëz që nuk e kishin begenisur dhe ndihmuar në ditë të keqe, por kishte edhe disa të tjerë që fati e kishte sjellë të njihnin ndonjë të fshehtë të hidhur të jetës së tij.
Qysh në fillim Enver Hoxha vendoset para një sprove të vështirë.
Ai duhet të vendoste për jetën ose vdekjen e kunatit të vet, Bahri Omari, i cili akuzohej si bashkëpunëtor i fashistëve për shkak se kishte pranuar postin e Ministrit të Jashtëm, për pak muaj, në vitin 1944, në një qeveri të konsideruar kuislinge.
Vetë Bahriu kishte besim te zemërgjerësia e kunatit, sidomos për faktin se kishte qenë një nga mirëbërësit më të mëdhenj të tij.
Ai e kishte mbajtur në shtëpi, në Bari të Italisë dhe më pas në Tiranë, ai e kishte njohur me një numër politikanësh nga më të zëshmit e kohës, e kishte mbajtur me të holla, e kishte fshehur kur kërkonin ta arrestonin e të tjera.
Por Enver Hoxha nuk e fal.
Të vërtetat e vendimit të Enver Hoxhës për të pushkatuar kunatin e vet dhe më tej edhe një numër të madh mirëbërësish, bashkënxënësish e bashkëstudentësh që e kishin njohur diktatorin sidomos gjatë kohës së rinisë, do të sjellë pjesa e dytë e dokumentarit të ciklit Abc/Story të gazetarit Ferdinand Dervishi.….
active
Enver Hoxha, jeta e erret e rinise mes femrave dhe deshires per fame | ABC Story
Për më tepër se 40 vite me radhë shqiptarëve ju dhanë të besonin një [...]
Për më tepër se 40 vite me radhë shqiptarëve ju dhanë të besonin një udhëheqës madhështor, të dashur dhe të pagabueshëm.
Edhe pse jetonin në një izolim total nga pjesa tjetër e botës, edhe pse me vështirësi siguronin jetesën, edhe pse në dyqane ushqimet bazë mungonin, e jepeshin me racione minimale, edhe pse të përcëllonte ndëshkimi po të tejkaloje normat e diktuara të të folurit apo të menduarit... sërish shumica e shqiptarëve e kishte mendjen të mbushur top se Enver Hoxha ishte Zoti mbi tokë – njeriu që ata e adhuronin pa asnjë kusht.
Por kush ishte Enver Hoxha përtej fasadës, përtej asaj perdes së florinjtë me të cilin e veshi propaganda e kohës?
Si ja doli të katapultohej në majë të pushtetit një aventurier i pacipë, me arsimim të cekët, i famshëm si ndjekës fustanesh, filluar nga lagjet e qelbura të ciganëve në Francës e Belgjikë?
Si u ngjiz në mendjen e tij më e keqja njerëzore dhe si u ndërtua autoriteti i diktatorit absolut duke shtypur popullin e tij dhe vrarë pa asnjë mëshirë, qoftë njerëz të familjes, qoftë shokët e vjetër e besnikë?
Si arriti një njeri i vetëm të ndalonte kohën për një popull të tërë, ta shkëpuste atë për më tepër se 40 vite nga rrjedha e historisë duke e detyruar të jetonte me rregulla që përputheshin vetëm me mendësinë e tij?
Pikërisht jetën e rinisë së Enver Hoxhës, të kaluar në Francë, Belgjikë dhe më pas në Liceun Francez të Korçës – anët e errëta të kësaj jete që fabrikuan një tiran, tenton të zbardhë edhe dokumentari i ciklit Abc/Story./abcnews.al….
Edhe pse jetonin në një izolim total nga pjesa tjetër e botës, edhe pse me vështirësi siguronin jetesën, edhe pse në dyqane ushqimet bazë mungonin, e jepeshin me racione minimale, edhe pse të përcëllonte ndëshkimi po të tejkaloje normat e diktuara të të folurit apo të menduarit... sërish shumica e shqiptarëve e kishte mendjen të mbushur top se Enver Hoxha ishte Zoti mbi tokë – njeriu që ata e adhuronin pa asnjë kusht.
Por kush ishte Enver Hoxha përtej fasadës, përtej asaj perdes së florinjtë me të cilin e veshi propaganda e kohës?
Si ja doli të katapultohej në majë të pushtetit një aventurier i pacipë, me arsimim të cekët, i famshëm si ndjekës fustanesh, filluar nga lagjet e qelbura të ciganëve në Francës e Belgjikë?
Si u ngjiz në mendjen e tij më e keqja njerëzore dhe si u ndërtua autoriteti i diktatorit absolut duke shtypur popullin e tij dhe vrarë pa asnjë mëshirë, qoftë njerëz të familjes, qoftë shokët e vjetër e besnikë?
Si arriti një njeri i vetëm të ndalonte kohën për një popull të tërë, ta shkëpuste atë për më tepër se 40 vite nga rrjedha e historisë duke e detyruar të jetonte me rregulla që përputheshin vetëm me mendësinë e tij?
Pikërisht jetën e rinisë së Enver Hoxhës, të kaluar në Francë, Belgjikë dhe më pas në Liceun Francez të Korçës – anët e errëta të kësaj jete që fabrikuan një tiran, tenton të zbardhë edhe dokumentari i ciklit Abc/Story./abcnews.al….
active
Kurbani i fundit i Enver Hoxhes, si ja pastroi rrugen drejt pushtetit Ramiz Alisë | ABC Story
Pas eliminimit të Mehmet Shehut, edhe pse me një këmbë në varr, edhe [...]
Pas eliminimit të Mehmet Shehut, edhe pse me një këmbë në varr, edhe pse me pamjen e një zombie, Enver Hoxha do i harxhonte pothuaj të gjitha energjitë e mbetura në një betejë të fundit.
Ai e dinte se Mehmet Shehu kishte ende në poste të rëndësishme disa miq e mbështetës të tij. Kadri Hazbiu vijonte të ishte ministër i Mbrojtjes, ndërsa Feçorr Shehu, njohur si kushëri dhe njeri shumë i afërt i Mehmetit, ishte ministër i Brendshëm.
Dinte gjithashtu se Ramiz Alia, i përzgjedhur prej tij si pasardhës, nuk e kishte as hapin, as guximin për ti pastruar vetes rrugën njëherë e mirë.
Sa duket mendja i thoshte se i takonte atij që ta mbaronte këtë punë të fundit me qëllim që pasardhësit ti dorëzonte një pushtet të garantuar…
Në gati katër dekada në krye të pushtetit, ai tashmë kishte përvojën e një eksperti të spastrimeve në Parti apo qeveri – një zotësi ku askush nuk e konkurronte.
Por eksperienca nuk e lejon të nxitohet. Së pari duhej përgatitur terreni.
Eksperienca i thoshte se fillimisht duhet tu mbushte mendjen shqiptarëve se Mehmet Shehu ishte një armik, një tradhtar, një poliagjent…
Më tej duhet të qetësonte dhe opinionin e huaj. Një ditë pas vetëvrasjes së Mehmet Shehut, “Radio Beorgadi” kishte dhënë një lajm që fliste për krisma në mbledhjen e Byrosë Politike. Spikeri thoshte se, Mehmet Shehun, e kishin vrarë, ndërsa Kadri Hazbiun, e kishin plagosur.
Duhej një përgjigje. Dhe Enveri e sajon. Më 26 dhjetor 1981, vetëm një javë pas vetëvrasjes së Mehmet Shehut, ai merr me vete, në një takim të sforcuar me artistët në galerinë e Arteve, edhe Ramiz Alinë edhe Kadri Hazbiun.
Mesazhi ishte i qartë: Në Shqipëri gjithçka shkon mirë e bukur. Mehmet Shehu është vetëvrarë, por krisma të tjera nuk ka pasur. Kadri Hazbiu, tashmë në krahun e djathtë të Enver Hoxhës, nuk është i plagosur.
Dhe nuk mbaron me kaq.
Fasada ruhet. Duket Enver Hoxha ende nuk ishte gati për sulm, nuk ishte gati të bënte publikë armiqtë e tij të radhës.
Këtë vërteton edhe një takim i datës 2 janar 1982, kur në një konsulte me Ramiz Alinë dhe pas edhe me Kadri Hazbiun, ai nuk lë askënd të dyshojë se çfarë bluan në mendje.
Thotë se përgjegjësi për situatën e krijuar nga veprimtaria armiqësore e Mehmet Shehut kanë shokët e kryesisë, Adili, Pali, Manushi, Qirjako si dhe ministrat, veçanërisht Petro Dode.
Por nuk nxjerr asnjë fjalë pakënaqësie për Kadri Hazbiun apo Feçorr Shehun, edhe pse që të dy kishin praktikisht në postet më të rëndësishme qeveritare, edhe pse të dy kishin qenë mbështetësit më të fortë të Mehmet Shehut.
Duke i shkuar djallëzisë deri në fund, më tej, në të njëjtin takim, Enver Hoxha argumenton se si kandidatura më e mirë për postin e Kryeministrit ishte pikërisht Kadri Hazbiu.
“Mendoj se kandidatura më e përshtatshme është ajo e shokut Kadri Hazbiu. Shoku Kadri nuk është i huaj për problemet shtetërore, politike, ekonomike, kulturale e të mbrojtjes. Ai është një kuadër i vjetër në Parti dhe shok i luftës. Populli dhe Partia e dinë që ai nuk ka asnjë lidhje me frymën dhe metodën e Mehmet Shehut. Kadriu është energjik, është kundër arrogancës dhe prepotencës, i respekton dhe i dëgjon shokët, u përmbahet normave të Partisë, parimit të kolegjialitetit.
Caktimi i Kadriut si kryeministër do të pritet mirë si brenda dhe jashtë”.
Në fund të dokumentit shkruhet se Ramiz Alia bie dakord me këto mendime të shokut Enver, ndërsa Kadriu, edhe pse në parim bie dakord, thekson se duke qenë se gjendja në ushtri akoma nuk është shumë e mirë, ndoshta do të ishte më mirë ti kushtohej Ministrisë së Mbrojtjes, ndërsa si kryeministër të caktohej një tjetër.
Por, propozimi i Enver Hoxhës që Kadri Hazbiu të bëhej Kryeministër i vendit ishte vetëm pjesë e një loje të madhe të sapofilluar.
Dikush duhej joshur, dikush duhej vënë në gjumë.
Vetëm katër ditë më pas, më 6 janar 1982, gjithçka do të shpërthente me arrestimin e bujshëm të Fiqeret Shehut, bashkëshortes së Mehmet Shehut.
Dy ditë më pas, më 8 janar, do të arrestohej ministri i Jashtëm, Nesti Nase, më 24 mars ministri i Brendshëm Fecorr Shehu dhe më 10 gusht ministri i shëndetësisë, Mihallaq Ziçishti.
Por si rrodhën ngjarjet deri në arrestimin e Kadri Hazbiut?
Pse u desh që akuzat të montoheshin shpejt e në mënyrë fare të trashë dhe pse shkuan në plumb edhe ata që hodhën poshtë të gjitha akuzat, si Kadri Hazbiu, Feçorr Shehu apo Llambi Peçini dhe pse nuk u kursye ish-ministri Llambi Ziçishti, që bashkëpunoi me Sigurimin e Shtetit?
Duke shfrytëzuar një numër të konsiderueshëm dokumentesh të kohës, emisioni Abc/Story, rindërton masakrën e fundit të Enver Hoxhës; si bëri kurban kolegët e vjetër e shokët e luftës për ti pastruar rrugën drejt pushtetit Ramiz Alisë.….
Ai e dinte se Mehmet Shehu kishte ende në poste të rëndësishme disa miq e mbështetës të tij. Kadri Hazbiu vijonte të ishte ministër i Mbrojtjes, ndërsa Feçorr Shehu, njohur si kushëri dhe njeri shumë i afërt i Mehmetit, ishte ministër i Brendshëm.
Dinte gjithashtu se Ramiz Alia, i përzgjedhur prej tij si pasardhës, nuk e kishte as hapin, as guximin për ti pastruar vetes rrugën njëherë e mirë.
Sa duket mendja i thoshte se i takonte atij që ta mbaronte këtë punë të fundit me qëllim që pasardhësit ti dorëzonte një pushtet të garantuar…
Në gati katër dekada në krye të pushtetit, ai tashmë kishte përvojën e një eksperti të spastrimeve në Parti apo qeveri – një zotësi ku askush nuk e konkurronte.
Por eksperienca nuk e lejon të nxitohet. Së pari duhej përgatitur terreni.
Eksperienca i thoshte se fillimisht duhet tu mbushte mendjen shqiptarëve se Mehmet Shehu ishte një armik, një tradhtar, një poliagjent…
Më tej duhet të qetësonte dhe opinionin e huaj. Një ditë pas vetëvrasjes së Mehmet Shehut, “Radio Beorgadi” kishte dhënë një lajm që fliste për krisma në mbledhjen e Byrosë Politike. Spikeri thoshte se, Mehmet Shehun, e kishin vrarë, ndërsa Kadri Hazbiun, e kishin plagosur.
Duhej një përgjigje. Dhe Enveri e sajon. Më 26 dhjetor 1981, vetëm një javë pas vetëvrasjes së Mehmet Shehut, ai merr me vete, në një takim të sforcuar me artistët në galerinë e Arteve, edhe Ramiz Alinë edhe Kadri Hazbiun.
Mesazhi ishte i qartë: Në Shqipëri gjithçka shkon mirë e bukur. Mehmet Shehu është vetëvrarë, por krisma të tjera nuk ka pasur. Kadri Hazbiu, tashmë në krahun e djathtë të Enver Hoxhës, nuk është i plagosur.
Dhe nuk mbaron me kaq.
Fasada ruhet. Duket Enver Hoxha ende nuk ishte gati për sulm, nuk ishte gati të bënte publikë armiqtë e tij të radhës.
Këtë vërteton edhe një takim i datës 2 janar 1982, kur në një konsulte me Ramiz Alinë dhe pas edhe me Kadri Hazbiun, ai nuk lë askënd të dyshojë se çfarë bluan në mendje.
Thotë se përgjegjësi për situatën e krijuar nga veprimtaria armiqësore e Mehmet Shehut kanë shokët e kryesisë, Adili, Pali, Manushi, Qirjako si dhe ministrat, veçanërisht Petro Dode.
Por nuk nxjerr asnjë fjalë pakënaqësie për Kadri Hazbiun apo Feçorr Shehun, edhe pse që të dy kishin praktikisht në postet më të rëndësishme qeveritare, edhe pse të dy kishin qenë mbështetësit më të fortë të Mehmet Shehut.
Duke i shkuar djallëzisë deri në fund, më tej, në të njëjtin takim, Enver Hoxha argumenton se si kandidatura më e mirë për postin e Kryeministrit ishte pikërisht Kadri Hazbiu.
“Mendoj se kandidatura më e përshtatshme është ajo e shokut Kadri Hazbiu. Shoku Kadri nuk është i huaj për problemet shtetërore, politike, ekonomike, kulturale e të mbrojtjes. Ai është një kuadër i vjetër në Parti dhe shok i luftës. Populli dhe Partia e dinë që ai nuk ka asnjë lidhje me frymën dhe metodën e Mehmet Shehut. Kadriu është energjik, është kundër arrogancës dhe prepotencës, i respekton dhe i dëgjon shokët, u përmbahet normave të Partisë, parimit të kolegjialitetit.
Caktimi i Kadriut si kryeministër do të pritet mirë si brenda dhe jashtë”.
Në fund të dokumentit shkruhet se Ramiz Alia bie dakord me këto mendime të shokut Enver, ndërsa Kadriu, edhe pse në parim bie dakord, thekson se duke qenë se gjendja në ushtri akoma nuk është shumë e mirë, ndoshta do të ishte më mirë ti kushtohej Ministrisë së Mbrojtjes, ndërsa si kryeministër të caktohej një tjetër.
Por, propozimi i Enver Hoxhës që Kadri Hazbiu të bëhej Kryeministër i vendit ishte vetëm pjesë e një loje të madhe të sapofilluar.
Dikush duhej joshur, dikush duhej vënë në gjumë.
Vetëm katër ditë më pas, më 6 janar 1982, gjithçka do të shpërthente me arrestimin e bujshëm të Fiqeret Shehut, bashkëshortes së Mehmet Shehut.
Dy ditë më pas, më 8 janar, do të arrestohej ministri i Jashtëm, Nesti Nase, më 24 mars ministri i Brendshëm Fecorr Shehu dhe më 10 gusht ministri i shëndetësisë, Mihallaq Ziçishti.
Por si rrodhën ngjarjet deri në arrestimin e Kadri Hazbiut?
Pse u desh që akuzat të montoheshin shpejt e në mënyrë fare të trashë dhe pse shkuan në plumb edhe ata që hodhën poshtë të gjitha akuzat, si Kadri Hazbiu, Feçorr Shehu apo Llambi Peçini dhe pse nuk u kursye ish-ministri Llambi Ziçishti, që bashkëpunoi me Sigurimin e Shtetit?
Duke shfrytëzuar një numër të konsiderueshëm dokumentesh të kohës, emisioni Abc/Story, rindërton masakrën e fundit të Enver Hoxhës; si bëri kurban kolegët e vjetër e shokët e luftës për ti pastruar rrugën drejt pushtetit Ramiz Alisë.….
active
ABC Story: Eleminimi i Mehmet Shehut sipas shenimeve sekrete te Enverit | ABC Story
Një muaj përpara se ta mbyllte me këtë jetë, Nexhmije Hoxha, e veja e [...]
Një muaj përpara se ta mbyllte me këtë jetë, Nexhmije Hoxha, e veja e diktatorit komunist, Enver Hoxha, la pas një libër me kujtime.
Njëlloj si Ramiz Alia në vitet e fundit të jetës, kur publikonte një libër të qëruar nga mëkatet e së shkuarës, edhe ajo e pati të gjithë kohën e duhur të gjente një mënyrë të shkruari të fakteve historike me qëllim për ti bërë ato sa më natyrale, të pashmangshme apo edhe të besueshme.
Por, në këtë libër të fundit, mes këmbënguljes për të ruajtur të paprekur figurën e Enver Hoxhës, ajo ka bërë një pohim tejet të pazakontë dhe tronditës.
”Ai (ENVERI) e kishte mirë parasysh se kur i drejtonte vetë mbledhjet e Byrosë Politike, partinë dhe, në përgjithësi, punën për zbatimin e vijës dhe të strategjisë së saj, Mehmeti sillej korrekt ndaj shokëve, si në Byro dhe në çdo mbledhje ku ishte prezent Enveri. Po kur ky të mos ishte…?!”
Shkruar të paktën dy herë radhazi në libër, Nexhmije Hoxha fakton një frikë konstante të Enver Hoxhës për njeriun që duhet të linte si pasardhës. Ai nuk ja kishte besën numrit dy në hierarkinë e pushtetit - kryeministrit Mehmet Shehu.
Por edhe pse i cunguar, i vonuar, apo i papritur, ky pohim i Nexhmije Hoxhës lëshon dritë të mjaftueshme për të saktësuar e zbardhur ngjarjen më të madhe dhe më të bujshme të komunizmit shqiptar – vetëvrasjen e Mehmet Shehut, kryeministrit më jetëgjatë shqiptar.
Më 18 dhjetor të vitit 1981 Mehmet Shehu gjet i vetëvrarë në shtëpinë e tij të re në Bllok vetëm pak orë pas një gjyqi apo kryqëzimi të egër që Enver Hoxha dhe gjithë anëtarët e Byrosë Politike i kishin bërë për shkak të fejesës së të birit, Skënder Shehut, me një vajzë që vinte nga një familje me biografi jo të pranueshme për normat komuniste.
Ditët e fundit të jetës Nexhmije Hoxha pohoi se Enveri nuk e preferonte Mehmet Shehun si pasardhës, pasi ai nuk ishte i bindur ti linte atij drejtimin e Partisë, apo më saktë të gjithë pushtetin.
Ndërkohë që historianë apo studiues të historisë së diktaturës komuniste në Shqipëri, kanë këmbëngulur dhe argumentuar se gjithçka që çoi Mehmet Shehun drejt vdekjes nuk kishte lidhje me fatin e Partisë, por me fatin e mëtejmë të familjes biologjike të Enver Hoxhës, filluar nga fëmijët e tij, nipërit e mbesat, bashkëshortja e të tjerë. Me pak fjalë Enver Hoxha nuk donte ta linte pushtetin Mehmet Shehut, pasi nuk ja kishte besën.
Por cili nga këto versione është ai i vërteti?
A mund të themi, që e lodhur nga arsyetimet e faktet mediatike, Nexhmije Hoxha, në ikje e sipër, u detyrua të pranonte një gjysmë të vërtete?
A mund të themi se vitet e fundit, e qetësuar për të ardhmen e familjes, ajo guxoi të rrëfente një të fshehtë, apo zanafillën e një krimi, e në këtë formë për herë të parë e tradhtoi bashkëshortin e saj – idhull, Enver Hoxhën?
Apo edhe këtë radhë gjithçka është sërish brenda djallëzores?
Pikërisht të gjitha ngjarjet, që çuan kryeministrin më jetëgjatë shqiptar të të gjitha kohërave te vetëvrasja, rindërton edhe dokumentari më i ri i ciklit Abc/Story.
Hoxhës të mbajtura gjatë ditëve që zhvilloheshin ngjarjet./abcnews.al….
Njëlloj si Ramiz Alia në vitet e fundit të jetës, kur publikonte një libër të qëruar nga mëkatet e së shkuarës, edhe ajo e pati të gjithë kohën e duhur të gjente një mënyrë të shkruari të fakteve historike me qëllim për ti bërë ato sa më natyrale, të pashmangshme apo edhe të besueshme.
Por, në këtë libër të fundit, mes këmbënguljes për të ruajtur të paprekur figurën e Enver Hoxhës, ajo ka bërë një pohim tejet të pazakontë dhe tronditës.
”Ai (ENVERI) e kishte mirë parasysh se kur i drejtonte vetë mbledhjet e Byrosë Politike, partinë dhe, në përgjithësi, punën për zbatimin e vijës dhe të strategjisë së saj, Mehmeti sillej korrekt ndaj shokëve, si në Byro dhe në çdo mbledhje ku ishte prezent Enveri. Po kur ky të mos ishte…?!”
Shkruar të paktën dy herë radhazi në libër, Nexhmije Hoxha fakton një frikë konstante të Enver Hoxhës për njeriun që duhet të linte si pasardhës. Ai nuk ja kishte besën numrit dy në hierarkinë e pushtetit - kryeministrit Mehmet Shehu.
Por edhe pse i cunguar, i vonuar, apo i papritur, ky pohim i Nexhmije Hoxhës lëshon dritë të mjaftueshme për të saktësuar e zbardhur ngjarjen më të madhe dhe më të bujshme të komunizmit shqiptar – vetëvrasjen e Mehmet Shehut, kryeministrit më jetëgjatë shqiptar.
Më 18 dhjetor të vitit 1981 Mehmet Shehu gjet i vetëvrarë në shtëpinë e tij të re në Bllok vetëm pak orë pas një gjyqi apo kryqëzimi të egër që Enver Hoxha dhe gjithë anëtarët e Byrosë Politike i kishin bërë për shkak të fejesës së të birit, Skënder Shehut, me një vajzë që vinte nga një familje me biografi jo të pranueshme për normat komuniste.
Ditët e fundit të jetës Nexhmije Hoxha pohoi se Enveri nuk e preferonte Mehmet Shehun si pasardhës, pasi ai nuk ishte i bindur ti linte atij drejtimin e Partisë, apo më saktë të gjithë pushtetin.
Ndërkohë që historianë apo studiues të historisë së diktaturës komuniste në Shqipëri, kanë këmbëngulur dhe argumentuar se gjithçka që çoi Mehmet Shehun drejt vdekjes nuk kishte lidhje me fatin e Partisë, por me fatin e mëtejmë të familjes biologjike të Enver Hoxhës, filluar nga fëmijët e tij, nipërit e mbesat, bashkëshortja e të tjerë. Me pak fjalë Enver Hoxha nuk donte ta linte pushtetin Mehmet Shehut, pasi nuk ja kishte besën.
Por cili nga këto versione është ai i vërteti?
A mund të themi, që e lodhur nga arsyetimet e faktet mediatike, Nexhmije Hoxha, në ikje e sipër, u detyrua të pranonte një gjysmë të vërtete?
A mund të themi se vitet e fundit, e qetësuar për të ardhmen e familjes, ajo guxoi të rrëfente një të fshehtë, apo zanafillën e një krimi, e në këtë formë për herë të parë e tradhtoi bashkëshortin e saj – idhull, Enver Hoxhën?
Apo edhe këtë radhë gjithçka është sërish brenda djallëzores?
Pikërisht të gjitha ngjarjet, që çuan kryeministrin më jetëgjatë shqiptar të të gjitha kohërave te vetëvrasja, rindërton edhe dokumentari më i ri i ciklit Abc/Story.
Hoxhës të mbajtura gjatë ditëve që zhvilloheshin ngjarjet./abcnews.al….
active
Vilson Blloshmi, poeti qe vrane se mposhti Sigurimin e Shtetit - Abc Story | ABC Story
Në vitin 1992, kur komunizmi lindor ishte shpërbërë, një film [...]
Në vitin 1992, kur komunizmi lindor ishte shpërbërë, një film artistik, që tentonte të zbërthente mënyrën se si funksiononte mendja e Josif Stalinit, rindërtoi vrasjen e Sergei Kirovit, – bashkëpunëtorit të tij më të vlerësuar.
Në mendjen e diktatorit komunist, Sergei Kirovi vendosej si tepër i zgjuar dhe i guximshëm… pra ishte i vetmi që mund ti zinte vendin.
Në datën 1 dhjetor të vitit 1934 përfundimi do të ishte një plumb pas koke.
43 vite më pas, në 17 korrik të vitit 1977 ngjashmërisht të njëjtën krim, këtë radhë të vërtetuar, do të kryente edhe regjimi komunist i Enver Hoxhës.
Porse në rastin shqiptar plumbi duhet të shpërthente kokën e Vilson Blloshmit – një të panjohuri nga fshati i thellë Bërzeshtë i Librazhdit – dallimi i vetëm i të cilit ishte dëshira për të lexuar libra dhe sidomos poezi.
Për habi, që të shkonte te qëllimi, shteti komunist ishte angazhuar pothuaj tërësisht, filluar nga krerët e tij, shkuar te Komiteti i Partisë së Rrethit, profesorë e pedagogë, ekspertë e mashtrues, oficerë e bashkëpunëtorë të Sigurimit, hetues e prokurorë, gjykatës provincialë e qendrorë..
Po përse gjithë ky mobilizim? Përse duhej gjithë kjo ushtri?
Si mund ta rrezikonte ngrehinën e stërmadhe të diktaturës një njeri që e kishin dërguar të rrëmonte si urithi në zgafellët e thellë të minierave?
Përse një djalosh provincial do të tregohej me gisht si armiku publik numër 1?
Pikërisht një histori të parrëfyer të Vilson Blloshmit, poetit që e pushkatuar vetëm sepse me zgjuarsinë e tij ju shmang të gjitha kurtheve e kombinacioneve të Sigurimit të Shtetit, ju ftojmë të ndiqni të plotë në videon e mësipërme përmes një dokumentari të përgatitur nga gazetari Ferdinand Dervishi./ abcnews.al….
Në mendjen e diktatorit komunist, Sergei Kirovi vendosej si tepër i zgjuar dhe i guximshëm… pra ishte i vetmi që mund ti zinte vendin.
Në datën 1 dhjetor të vitit 1934 përfundimi do të ishte një plumb pas koke.
43 vite më pas, në 17 korrik të vitit 1977 ngjashmërisht të njëjtën krim, këtë radhë të vërtetuar, do të kryente edhe regjimi komunist i Enver Hoxhës.
Porse në rastin shqiptar plumbi duhet të shpërthente kokën e Vilson Blloshmit – një të panjohuri nga fshati i thellë Bërzeshtë i Librazhdit – dallimi i vetëm i të cilit ishte dëshira për të lexuar libra dhe sidomos poezi.
Për habi, që të shkonte te qëllimi, shteti komunist ishte angazhuar pothuaj tërësisht, filluar nga krerët e tij, shkuar te Komiteti i Partisë së Rrethit, profesorë e pedagogë, ekspertë e mashtrues, oficerë e bashkëpunëtorë të Sigurimit, hetues e prokurorë, gjykatës provincialë e qendrorë..
Po përse gjithë ky mobilizim? Përse duhej gjithë kjo ushtri?
Si mund ta rrezikonte ngrehinën e stërmadhe të diktaturës një njeri që e kishin dërguar të rrëmonte si urithi në zgafellët e thellë të minierave?
Përse një djalosh provincial do të tregohej me gisht si armiku publik numër 1?
Pikërisht një histori të parrëfyer të Vilson Blloshmit, poetit që e pushkatuar vetëm sepse me zgjuarsinë e tij ju shmang të gjitha kurtheve e kombinacioneve të Sigurimit të Shtetit, ju ftojmë të ndiqni të plotë në videon e mësipërme përmes një dokumentari të përgatitur nga gazetari Ferdinand Dervishi./ abcnews.al….
active
Ekskluzive / Shërbimi sekret i Zogut, emrat e spiunëve grekë e jugosllavë | ABC Story
Në fund të vitit 1921, i ardhur për herë të dytë në krye të Ministrisë [...]
Në fund të vitit 1921, i ardhur për herë të dytë në krye të Ministrisë së Brendshme, Ahmet Zogu nisi të vinte në jetë një dëshirë të madhe: të themelonte shërbimin sekret shqiptar.
Qysh nga shpallja e Pavarësisë në vitin 1912, koha kishte dëshmuar një Shqipëri me një shtet fare të brishtë, që thërrmohej brenda pak ditësh nga kryengritje njerëzish me influencë apo grushte shteti të armatosura, herë të nisura nga egot e brendshme për pushtet, herë nga injoranca e herë të paguara nga shtetet fqinje, sidomos ata veriorë.
Pikërisht për ti dhënë fund kësaj, për të pasur mundësinë të kishte informacionet e duhura me qëllim kundërreagimin në kohën e duhur, Ahmet Zogu themeloi “Sekretarinë Sekrete” - një strukturë spiunazhi në varësi të Ministrisë së Brendshme.
Kjo ishte ajo që dukej, pasi qëllimi i krijimit të kësaj strukture duket se ka qenë më tepër personal.
Këtë ide ka hedhur Hoxhë Kadri Prishtina, ministër i Drejtësisë në qeverinë që doli nga Kongresi i Lushnjës.
Duke e cilësuar Zogun në kujtimet e tij si një “djalosh malësor të zgjuar”, Hoxhë Kadria shkruan se ai, përmes shërbimit sekret, më tepër ishte i interesuar të konsolidonte pushtetin personal.
Në krye të shërbimit sekret Ahmet Zogu do të vendoste bashkëmoshatarin e vet, Haki Stërmillin, i cili deri në fund të jetës do të dinte të ruante sekretet, duke mundur të mbijetonte edhe gjatë komunizmit, madje të vlerësohej e listohej ndër shkrimtarët e njohur.
Puna për instalimin e shërbimit sekret nis me grumbullimin e informacionit.
“Sekretaria Sekrete” do të ballafaqohej pothuaj menjëherë me një situatë ku vlera e saj do të ishte prioritare.
Kjo sepse, pak javë pas formimit, në pjesën e parë të marsit 1922, agjentët e zyrës do të siguronin të dhëna të rëndësishme për një grusht shteti të organizuar nga disa personazhe me influencë, siç ishin Elez Isuf Ndreu, Bajram Curri etj.
Një nga impenjimet e shumta të agjentëve sekretë të kësaj kohe do të ishin parandalimi i atentateve ndaj autoritetet e larta të vendit. Konkurrenca politike shpesh i konsideronte atentatet si rrugë të shkurtër për tu ngjitur në pushtet kështu që krimi politik ishte një shqetësim i vazhdueshëm dhe alarmant.
Një vit më pas, prill dhe në korrik të vitit 1923, agjentët e “Sekretarisë Sekrete”, e cila qysh nga kjo kohë do të quhej “Zyra Sekrete” arrijnë të parandalojnë në kohë dy atentate ndaj Kryeministrit Ahmet Zogu, që të dyja, të porositura nga kundërshtarët e tij politikë, Bajram Curri dhe Hasan Prishtina.
Por nuk do të kishte vetëm suksese. Më 23 shkurt të vitit 1924 agjentët sekretë të Ahmet Zogut do të dështonin të mënjanonin një atentat të organizuar ndaj tij në sallën e Parlamentit.
Një nga impenjimet permanente të “Zyrës Sekrete” do të ishte kontrolli i agjenturës së huaj, sidomos asaj greke dhe jugosllave./abcnews.al….
Qysh nga shpallja e Pavarësisë në vitin 1912, koha kishte dëshmuar një Shqipëri me një shtet fare të brishtë, që thërrmohej brenda pak ditësh nga kryengritje njerëzish me influencë apo grushte shteti të armatosura, herë të nisura nga egot e brendshme për pushtet, herë nga injoranca e herë të paguara nga shtetet fqinje, sidomos ata veriorë.
Pikërisht për ti dhënë fund kësaj, për të pasur mundësinë të kishte informacionet e duhura me qëllim kundërreagimin në kohën e duhur, Ahmet Zogu themeloi “Sekretarinë Sekrete” - një strukturë spiunazhi në varësi të Ministrisë së Brendshme.
Kjo ishte ajo që dukej, pasi qëllimi i krijimit të kësaj strukture duket se ka qenë më tepër personal.
Këtë ide ka hedhur Hoxhë Kadri Prishtina, ministër i Drejtësisë në qeverinë që doli nga Kongresi i Lushnjës.
Duke e cilësuar Zogun në kujtimet e tij si një “djalosh malësor të zgjuar”, Hoxhë Kadria shkruan se ai, përmes shërbimit sekret, më tepër ishte i interesuar të konsolidonte pushtetin personal.
Në krye të shërbimit sekret Ahmet Zogu do të vendoste bashkëmoshatarin e vet, Haki Stërmillin, i cili deri në fund të jetës do të dinte të ruante sekretet, duke mundur të mbijetonte edhe gjatë komunizmit, madje të vlerësohej e listohej ndër shkrimtarët e njohur.
Puna për instalimin e shërbimit sekret nis me grumbullimin e informacionit.
“Sekretaria Sekrete” do të ballafaqohej pothuaj menjëherë me një situatë ku vlera e saj do të ishte prioritare.
Kjo sepse, pak javë pas formimit, në pjesën e parë të marsit 1922, agjentët e zyrës do të siguronin të dhëna të rëndësishme për një grusht shteti të organizuar nga disa personazhe me influencë, siç ishin Elez Isuf Ndreu, Bajram Curri etj.
Një nga impenjimet e shumta të agjentëve sekretë të kësaj kohe do të ishin parandalimi i atentateve ndaj autoritetet e larta të vendit. Konkurrenca politike shpesh i konsideronte atentatet si rrugë të shkurtër për tu ngjitur në pushtet kështu që krimi politik ishte një shqetësim i vazhdueshëm dhe alarmant.
Një vit më pas, prill dhe në korrik të vitit 1923, agjentët e “Sekretarisë Sekrete”, e cila qysh nga kjo kohë do të quhej “Zyra Sekrete” arrijnë të parandalojnë në kohë dy atentate ndaj Kryeministrit Ahmet Zogu, që të dyja, të porositura nga kundërshtarët e tij politikë, Bajram Curri dhe Hasan Prishtina.
Por nuk do të kishte vetëm suksese. Më 23 shkurt të vitit 1924 agjentët sekretë të Ahmet Zogut do të dështonin të mënjanonin një atentat të organizuar ndaj tij në sallën e Parlamentit.
Një nga impenjimet permanente të “Zyrës Sekrete” do të ishte kontrolli i agjenturës së huaj, sidomos asaj greke dhe jugosllave./abcnews.al….
active
Fillesat e filmit artistik në kohen e komunizmit | ABC Story
active
Dinamit Stalinit kur diktatura ishte ende e forte| ABC Story
Më 28 mars 1990 dy të rinj guxuan të sulmonin me dinamit statujën e [...]
Më 28 mars 1990 dy të rinj guxuan të sulmonin me dinamit statujën e Stalinit në qendër të Tiranës.
Ishte koha kur regjimi komunist i Tiranës ende nuk kishte marrë ndonjë goditje të përmasave të tilla.
Shumë njerëz u akuzuan, shumë të tjerë u ndaluan dhe hetuan për ngjarjen, por autorët e vërtetë nuk do të kapeshin kurrë./abcnews.al….
Ishte koha kur regjimi komunist i Tiranës ende nuk kishte marrë ndonjë goditje të përmasave të tilla.
Shumë njerëz u akuzuan, shumë të tjerë u ndaluan dhe hetuan për ngjarjen, por autorët e vërtetë nuk do të kapeshin kurrë./abcnews.al….
active
Pushtimi gjerman, si u priten nazistet ne vitin 1943 | ABC Story
Pushtimi gjerman, si u priten nazitet ne vitin 1943 | ABC Story
Pushtimi gjerman, si u priten nazitet ne vitin 1943 | ABC Story
active
Kronika filmike te komunizmit | ABC Story
Загрузить ещё Видео
